Çocukken annemle indi-çıktı’ya (roller coaster) binmeyi çok severdim. Biniş ne kadar korkutucu ve uzunsa, o kadar iyiydi. Yönün kesin olmaması; birden sağa veya sola nasıl dönüş yaptığını kestirememek, midemde boşluk ve sırtımda karıncalanma hissi veren beklenmedik 300 m. veya daha fazla olan fırlayışlardan zevk alırdım. Hala indi-çıktıya binmeyi seviyorum ama 16 yıl önce içimi derinliklerine kadar korkutacak birşeyin üzerine bindim-romatoid artrit indi-çıktısı.
Eğlence parkının aksine, hızlıca dönüşleri öğrendim, romatoid artrit (RA) indi-çıktısının iniş ve çıkışları eğlence parkında hiç tatmadığımdan daha fazla korkutucuydu. Aynı zamanda bunun hayatımın her parçasını- iş, ev, boş zaman- nasıl etkileyeceğini öğrendim. Semptomların başlangıcında, ayağımda bir ağrı ve bir gün aniden şişen işaret parmağına sahipken, 1 ay içinde 35 etkilenen ekleme sahip olmak tamamen yıkıcı bir durumdu. Teşhisimi aldığım günden hastalıkla yaşadığım ilk yıl içinde sadece “artrit” kelimesini anlamak için bile mücadele ettim. Hala (dün gibi) romatoloğun “romatoid artrit” kelimesini kullandığı anı hatırlarım. Toplum “artrit” kelimesine nasıl tepki veriyorsa ben de aynı şekilde tepki verdim- 30 yaşındayım, artrit olamam, daha çok gencim. Ben Amerikan Bayan Voleybol takımının asil üyesiyim; sağlığım mükemmel ve çok formdayım. Teşhisin doğru olması mümkün değil-.
Devamını Oku...